W ostatnim czasie wśród osób, które chcą zrzucić zbędne kilogramy, bardzo popularny stał się ocet jabłkowy. Powstaje on na bazie fermentacji owoców, którą wywołują bakterie octowe. Ma bursztynowy kolor i charakterystyczny jabłkowy zapach. Jest często stosowany jako dodatek do sałatek i dań mięsnych.

 

SPIS TREŚCI:

1. Ocet jabłkowy – jak wpływa na odchudzanie?

2. Ocet jabłkowy – kiedy stosować i dlaczego?

3. Jak go stosować?

 

 

1. Ocet jabłkowy – jak wpływa na odchudzanie?

Czy dzięki octowi jabłkowemu uda nam się zrzucić zbędne kilogramy? Czy jest on lekarstwem na otyłość? Coraz częściej takie pytania możemy znaleźć na wielu forach internetowych. Odpowiedź jest jednak prosta i mało zaskakująca, bowiem nie ma on takiego wpływu. Oczywiście ze względu na swój skład jest cennym produktem w naszej codziennej diecie, jednak w żadnym wypadku nie zastąpi prawidłowo zbilansowanej diety, która dostarcza wszystkich niezbędnych składników odżywczych.


Poniekąd „diety octowe”, oprócz zalecenia dotyczącego wypijania codziennie rozcieńczonego octu, bazują głównie na zwiększeniu aktywności fizycznej i regularnym spożywaniu posiłków, co samo w sobie wpływa pozytywnie na walkę ze zbędnymi kilogramami. W składzie octu jabłkowego możemy znaleźć przede wszystkim substancje polifenolowe, m.in. kwas galusowy, katechinę, kwas chlorogenowy, epikatechinę. Przypisuje mu się głównie działanie antyoksydacyjne.


2. Ocet jabłkowy – kiedy stosować i dlaczego?

Oprócz działania antyoksydacyjnego możemy spotkać się ze stwierdzeniami, że ocet jabłkowy wykazuje działanie hipolipemizujące, hipoglikemizujące czy przeciwnowotworowe. W badaniach przeprowadzonych na szczurach spożywanie octu wpływało pozytywnie na obniżenie stężenie cholesterolu całkowitego i trójglicerydów w ich surowicy. Działanie to polegało na hamowaniu lipogenezy w wątrobie i zwiększeniu wydalania kwasu żółciowego w kale szczurów. Jednak badania te zostały wykonane na zwierzętach i nie mają jednoznacznego przełożenia na organizm ludzki.

 

Badania naukowe nie potwierdzają jednoznacznie działania hipoglikemizującego octu jabłkowego. Możemy znaleźć zarówno takie analizy, które wskazują, że spożycie octu miało statystycznie istotny wpływ na zmniejszenie całkowitego stężenia glukozy we krwi i zwiększenie wychwytu glukozy w mięśniach, oraz takie, które takiego działania nie udowadniają. Bezsprzecznie należy zgodzić się jednak z tym, że ocet jabłkowy wpływa na zwolnienie tempa opróżniania żołądka i zwiększenie uczucia sytości. W badaniach, w których analizowano wpływ spożycia octu jabłkowego na rozwój raka jelita grubego, wykazano negatywną korelację. Może ona wynikać z bogatej zawartości flawonoidów i innych polifenoli, które mogą hamować początek raka i proliferację komórek. Spożycie octu jabłkowego nie jest wskazane u osób cierpiących na gastroparezę.


3. Jak go stosować?

Jaki przepis zastosować, aby rozcieńczyć ocet jabłkowy? Należy rozpuścić 2–3 łyżeczki octu jabłkowego w szklance przegotowanej wody i pić 2–3 razy dziennie małymi łykami przed posiłkami. Jeśli jego smak nie jest odpowiedni, można dodać do roztworu łyżeczkę miodu. Rozcieńczony ocet jabłkowy można również wykorzystać jako dressing do sałatek czy marynatę do pieczonych warzyw.

 

Spożycie octu jabłkowego w małych ilościach, oczywiście w formie rozcieńczonej, nie wpływa negatywnie na nasze zdrowie. Należy jednak pamiętać, że nie ma jednoznacznych dowodów naukowych, które potwierdzałyby zasadność jego codziennego stosowania.

 

Dieta Kliniczna

Istnieje kilkadziesiąt jednostek chorób dietozależnych. Choroby te powstają w wyniku nieprawidłowego odżywiania i niewystarczającej aktywności fizycznej – innymi słowy, są możliwe do uniknięcia, jeśli dbamy o zdrowy styl życia. Do najczęściej występujących zaliczamy cukrzycę typu II, otyłość, nadciśnienie tętnicze, miażdżycę, niektóre nowotwory, zapalenia jelit, alergie. Te choroby dotyczą coraz liczniejszego grona ludzi i wymagają zmiany nawyków żywieniowych. Często jest to pierwszy krok podejmowany przez specjalistów. Należy wyeliminować źródło problemu (poprawić dietę, wdrożyć aktywność fizyczną, zadbać o higienę snu czy zredukować źródła stresu), czasem na wczesnym etapie choroby np. cukrzycy, jest to jedyna i wystarczająca metoda terapeutyczna.Niestety w przypadku schorzenia istniejącego już długi czas, może okazać się niewystarczająca. Wówczas dieta stanowi doskonały fundament pod leczenie farmakologiczne prowadzone przez lekarzy.

Czym różni się dieta kliniczna od standardowej?

W stanie chorobowym gospodarka energetyczna organizmu może ulegać zmianom. W zależności od schorzenia zapotrzebowanie na poszczególne składniki również może się zwiększać lub zmniejszać. Podczas opracowywania diet klinicznych, inaczej leczniczych bierzemy pod uwagę wszystkie te zmienne. Uwzględniamy schorzenia, przewlekłe leczenie, zalecenia lekarskie, wyniki badań, co pozwala na lepsze dopasowanie jadłospisu do potrzeb organizmu. W zależności od rodzaju problemu dobieramy składniki diety, ustalamy bilans energii, makro i mikroskładników, aby jak najlepiej zaspokoić zapotrzebowanie organizmu.

W dietach klinicznych zwracamy baczną uwagę na odpowiednie do potrzeb ustalenie proporcji makroskładników: białka, tłuszczu i węglowodanów. Mogą one podlegać wahaniom i w kontekście problemów zdrowotnych i wymagać modyfikacji.

Stąd oferujemy naszym podopiecznym m.in.:
Diety
niskotłuszczowe
Diety
wysokobiałkowe
Diety o kontrolowanej ilości węglowodanów
Diety
lekkostrawne
Diety
wysokobłonnikowe
Diety
bezglutenowe
Indywidualnie zbilansowana dieta kliniczna
to doskonały sposób na:
Łagodzenie przebiegu wielu chorób
Pomoc w chorobach dietozależnych
Zmniejszenie dolegliwości związanych z niektórymi chorobami
Walkę z nadmierną masą ciała
Pomoc i wsparcie w redukcji otyłości
Poprawę profilu glikemii i lepszą kontrolę cukrzycy typu II
Poprawę wyników badań
Poprawę samopoczucia i stanu odżywienia organizmu
Zwiększenie energii i wydajności
Niekiedy zmniejszenie dawek lub odstawienie przyjmowanych leków (choroby związane z glikemią, nieprawidłowy poziom cholesterolu, nadciśnienie)
Poprawę ogólnego stanu zdrowia
Zmniejszenie dolegliwości jelitowych – zaparcia, wzdęcia, niestrawność
Dieta kliniczna może/powinna
być stosowana w chorobach:
Metaboliczne: cukrzyca typu 2, insulinooporność
Wątroby
Przewodu pokarmowego
Nerek
Trzustki
Serca i układu krążenia
Dna moczanowa
Borelioza
Endokrynologiczne
Anemia
Ginekologiczne
Nowotworowe
Autoimmunologiczne
Tarczycy
Jak komponujemy diety kliniczne:
1

Plan żywieniowy bazuje na łatwo dostępnych nisko przetworzonych produktach,z uwzględnieniem sezonowości warzyw i owoców.

2

Zawsze bierzemy po uwagę preferencje podopiecznego, a w razie potrzeby mamy do dyspozycji wymienniki produktów.

3

Mamy na uwadze komfort użytkowników diety, więc dostosowujemy plany do ich możliwości kulinarnych, czasu pracy i czasu na przygotowanie posiłków.

4

Dieta kliniczna to świetny sposób na zapewnienie organizmowi energii i sił do walki z chorobą.

5

Stwarzamy optymalne warunki, dostarczamy do organizmu wszystkich niezbędnych składników, zapobiegamy niedoborom lub wyrównujemy istniejące, zwiększamy komfort trawienny.

Jaki jest Twój cel?
Wybierz Cel z listy poniżej
Wybierz pakiet


ZOBACZ RÓWNIEŻ:

4 produkty, które przyśpieszą twój metabolizm
Naturalne spalacze tłuszczu
Popraw swoje trawienie

 


Bibliografia
Reszke R., Reich A., Wybrane składniki pochodzenia roślinnego obecne w kosmetykach dostępnych w Polsce, „Forum Dermatologicum” 2016, 2(2), 51–59.
Jedrychowski W. et. al., Case–control study on beneficial effect of regular consumption of apples on colorectal cancer risk in a population with relatively low intake of fruits and vegetables, „European Journal of Cancer Prevention” 2010, 19(1), 42–47.
Fushimi T. et. al., Dietary acetic acid reduces serum cholesterol and triacylglycerols in rats fed a cholesterol-rich diet, „British Journal of Nutrition” 2006, 95(5), 916–924.
Peloso E., Apple cider vinegar for diabetes: limited evidence, potential risks, „Pharmacy Today” 2016, 22(2), 18.