Czy znasz te rośliny?
Królestwo roślin jest wciąż nie do końca poznanym obszarem działalności matki natury. Pomimo udokumentowania wielu prozdrowotnych korzyści płynących z ich stosowania świat nauki ciągle jest zaskakiwany nowymi doniesieniami. Choć w gruncie rzeczy nie tak do końca nowymi, wszak większość z nich jest używana w medycynie ludowej. W poniższym tekście prezentujemy rośliny, o których prawdopodobnie do tej pory nie słyszeliście.
SPIS TREŚCI:
1. Mącznica lekarska – charakterystyka
2. Działanie i zastosowanie
3. Suplementacja
4. Klitoria ternateńska – charakterystyka
5. Działanie
6. Suplementacja
7. Wąkrotka azjatycka – charakterystyka
8. Działanie i zastosowanie
9. Suplementacja
Indywidualne plany
dietetyczne i treningowe już od 42 zł / mies.
1. Mącznica lekarska – charakterystyka
Mącznica lekarska (łac. Arctostaphylos uva ursi) jest rośliną należącą do rodziny wrzosowatych, która swoim wyglądem przypomina popularną jarzębinę bądź żurawinę. Występowanie tej rośliny to głównie tereny Ameryki Północnej i Eurazji.
Swoją nazwę zawdzięcza przede wszystkim prozdrowotnemu działaniu
w kontekście układu moczowo-płciowego. Występuje również pod nazwami: chrościna, mącznica garbarska lub niedźwiedzie grono.
2. Działanie i zastosowanie
Chrościna wykazuje przede wszystkim działanie antyseptyczne i moczo-pędne, głównie ukierunkowane na bakterie w obrębie układu moczowo-płciowego. Wśród wskazań do jej stosowań można wymienić takie schorzenia jak: zakażenia dróg moczowych, kamica nerkowa, przerost gruczołu krokowego, ropomocz, białkomocz, bezmocz oraz moczenie nocne.
Suplementacja mącznicy lekarskiej bardzo często idzie w parze ze stosowaniem skrzypu polnego. Oprócz medycznego zastosowania, niedźwiedzie grono jest używane w sztuce kulinarnej lub jako roślina ozdobna.
3. Suplementacja
Normatywna dawka mącznicy garbarskiej określona jest przez poziom zawartości arbutyny w suplemencie stosowanym w leczeniu dolegliwości układu moczowego. Rekomendowana dawka suplementu zawiera się w przedziale od 420 do 600 mg, które powinny być podzielone na trzy porcje
w ciągu dnia (odpowiednio po 140 do 220 mg).
Przeciwwskazaniami do stosowania tego preparatu są stany pooperacyjne nerek i przewodu pokarmowego, a także po zanikowym nieżycie błony śluzowej żołądka. Długoterminowe stosowanie preparatu może prowadzić do niedokrwistości, nudności oraz podrażnień żołądka.
4. Klitoria ternateńska – charakterystyka
Klitoria ternateńska to gatunek rośliny wchodzącej do wielkiej rodziny bobowatych. W krajach tropikalnych hodowana jest jako roślina ozdobna. Na terenach Azji wykorzystuje się ją jako naturalny barwnik żywnościowy,
a w Indiach korzeń tej rośliny jest od bardzo dawna stosowany w lecz-nictwie. Nazwa pochodzi od kwiatów przypominających wyglądem żeńskie narządy rozrodcze.
5. Działanie
Udokumentowane badaniami klinicznymi lecznicze działanie klitorii ternateńskiej potwierdza jej antybakteryjne, przeciwzapalne, przeciwbólowe oraz moczopędne właściwości. Tradycyjna medycyna ajurwedyjska wykorzystuje korzonki tych roślin w leczeniu stanów depresyjnych i lęko-wych, a także problemów pamięciowych.
Co więcej, relaksacyjne właściwości klitorii ternateńskiej z sukcesem są wykorzystywane do rozluźniania nadmiernie napiętych mięśni gładkich. Ekstrakt z korzenia klitorii ternateńskiej stosuje się w terapii astmy.
6. Suplementacja
Zalecana dobowa dawka klitorii ternateńskiej wynosi 250 mg. Jednocześnie brak informacji na temat działań niepożądanych oraz przeciwwskazań do jej użycia.
7. Wąkrotka azjatycka – charakterystyka
Wąkrotka azjatycka (łac. Centella asiatica) jest rośliną występującą w In-diach i innych terenach tropikalnych. Swoją popularność zyskała przede wszystkim w Ajurwedzie, gdzie kojarzona jest przede wszystkim z ziołowym preparatem stosowanym w przypadku licznych problemów dermalnych.
W przypadku suplementów diety najczęściej występuje w postaci sproszkowanego ziela bądź nalewki stanowiącej ekstrakt z tejże rośliny.
8. Działanie i zastosowanie
Jak wcześniej zostało wspomniane, wąkrotka azjatycka jest kojarzona przede wszystkim jako środek na problemy skórne – bardzo często jest wykorzystywana jako lek na blizny, odleżyny, oparzenia, przebarwienia, rany, trądzik, wypryski, a nawet trąd. Wynika to z jej silnego działania antyseptycznego i przeciwzapalnego. Oprócz tego wąkrotka azjatycka stymuluje fibroblasty do produkcji niezbędnego w naszym organizmie kolagenu.
Oprócz dolegliwości dermalnych wąkrotka azjatycka wykazuje również inne prozdrowotne właściwości. Wśród nich wyróżnia się:
– poprawę jakości snu;
– łagodzenie dolegliwości sercowych;
– usprawnienie działania procesów pamięciowych;
– osłabienie dolegliwości bólowych w obrębie aparatu ruchu.
9. Suplementacja
Suplementacja wąkrotką azjatycką nie jest do końca znana, jednak przyjmuje się iż dobowa dawka tego preparatu w postaci sproszkowanego zioła winna wynosić 2 g w ciągu doby (rano i w południe). W przypadku nalewki (1:5) zaleca się przyjmowanie od 5 do 10 ml płynu w tych samych porach.
Do podstawowych przeciwwskazań zalicza się okresy ciąży i laktacji
u kobiet, a także niskie ciśnienie. Najczęstszym skutkiem ubocznym wynikającym z suplementacji wąkrotką azjatycką jest bezsenność.
