Ile kalorii mają płatki kukurydziane? Czy mają wysoki indeks glikemiczny
Płatki kukurydziane są bardzo popularnym produktem śniadaniowym. Świetnie komponują się z mlekiem, do ich spożywania zachęcają popularne spoty reklamowe. Czy faktycznie są dobrym wyborem żywieniowym?
SPIS TREŚCI:
1. Źródło pustych kalorii
2. Źródło sodu
3. Wysoki indeks glikemiczny
Indywidualne plany
dietetyczne i treningowe już od 42 zł / mies.
1. Źródło pustych kalorii
Płatki kukurydziane to żywność wysokoprzetworzona. Charakteryzują się dużą kalorycznością i znikomą wartością odżywczą. W ich składzie przeważają węglowodany. Standardowa porcja płatków kukurydzianych waży 30 g, co odpowiada 10 łyżkom produktu.
Wartość odżywcza w porcji płatków kukurydzianych (30 g) jest następująca:
– wartość energetyczna: 111,3 kcal,
– białko: 2,1 g,
– tłuszcz: 0,8 g,
– węglowodany ogółem: 25 g, w tym cukry: 2,1 g,
– błonnik pokarmowy: 2 g.
Oprócz tego w porcji płatków kukurydzianych znajdują się znikome ilości witamin i składników mineralnych, mianowicie:
– 0,1 mg witaminy B3,
– 2,1 µg kwasu foliowego,
– 0,2 mg żelaza,
– 2,4 mg wapnia,
– 30 mg potasu,
– 1,8 mg magnezu,
– 350,1 mg sodu.
W celu zwiększenia wartości odżywczej płatków producenci coraz częściej wzbogacają je o konkretne witaminy i składniki mineralne. Nierzadko również je dosładzają, np. miodem, co jeszcze bardziej zwiększa ilość zawartych w nich cukrów prostych oraz liczbę kilokalorii.
2. Źródło sodu
Płatki kukurydziane zawierają sporą ilość sodu – 1167 mg/100 g produktu. Porcja płatków (30 g) pokrywa zapotrzebowanie na sód aż w 23%.
Sód pełni szereg istotnych funkcji w organizmie, m.in.:
– reguluje gospodarkę kwasowo-zasadową,
– reguluje ciśnienie krwi,
– warunkuje prawidłowe funkcjonowanie mięśni i układu nerwowego.
W związku z tym, że sód występuje powszechnie w żywności, współcześnie odnotowuje się jego nadmierne spożycie. Nadmiar sodu prowadzi do rozwoju nadciśnienia tętniczego krwi, a w konsekwencji do choroby niedokrwiennej serca. Ponadto powoduje nadmierne wydalanie wapnia, co może przyczyniać się do rozwoju osteoporozy w starszym wieku. Dlatego zaleca się, aby unikać produktów, które są bogate w ten pierwiastek.
3. Wysoki indeks glikemiczny
Pojęcie indeksu glikemicznego określa szybkość wchłaniania glukozy z przewodu pokarmowego po spożyciu produktu spożywczego. Wyznaczany jest poprzez porównanie wzrostu stężenia glukozy we krwi po spożyciu produktu, który zawiera 50 g węglowodanów przyswajalnych, ze spożyciem czystej glukozy.
Na tej podstawie produkty są dzielone na:
– produkty o niskim indeksie glikemicznym – IG < 55,
– produkty o wysokim indeksie glikemicznym – IG > 55.
Płatki kukurydziane charakteryzują się wysokim indeksem glikemicznym (IG = 81). Regularne spożywanie tego typu produktów może przyczyniać się do wzrostu tkanki tłuszczowej, a także wzrostu masy ciała. Dodatkowo dieta, która opiera się na produktach o wysokim IG, prowadzi do zaburzeń gospodarki węglowodanowej oraz rozwoju chorób układu krążenia.
Określ swój cel treningowy, a my pomożemy Ci go osiągnąć.
Bibliografia
Aburdo N.J. et al., Effect of lower sodium intake on health: systematic review and meta-analyses, „The BMJ” 2013, 346.
Brand-Miller J.C. et al., Glycemic index and obesity, „The American Journal of Clinical Nutrition” 2002, 76(1), 281–285.
Ciborowska H., Rudnicka A., Dietetyka. Żywienie zdrowego i chorego człowieka, Warszawa 2010, 441–442.
Kulczyński B., Gramza-Michałowska A., Znaczenie indeksu i ładunku glikemicznego w zapobieganiu rozwoju chorób sercowo-naczyniowych, „Problemy Higieny i Epidemiologii” 2015, 96(1), 51–56.
Maciak A., Maniecka-Bryła I., Bryła M., Rozpowszechnienie nadciśnienia tętniczego wśród uczestników programu profilaktyki wczesnego wykrywania chorób układu krążenia w mieście średniej wielkości, „Problemy Higieny i Epidemiologii” 2009, 90(3), 325–331.
Foster-Powell K., Holt S.H., Brand-Miller J.C., International table of glycemic index and glycemic load values: 2002, „The American Journal of Clinical Nutrition” 2002, 76(1), 5–56.
Skop-Lewandowska A., Ostachowska-Gąsior A., Kolarzyk E., Żywieniowe czynniki ryzyka osteoporozy u osób w podeszłym wieku, „Gerontologia Polska” 2012, 20(2), 53–58.
