Ile kalorii ma herbata? Jaki jest jej skład chemiczny
Herbata to najpopularniejszy napój na świecie. Wyróżnia się kilka jej rodzajów, m.in. czarną, czerwoną, zieloną i białą. Herbata jest ceniona nie tylko za swoje walory smakowo-zapachowe, ale również zbawienny wpływ na zdrowie człowieka. Czas dowiedzieć się o niej czegoś więcej.
SPIS TREŚCI:
1. Herbata – skład chemiczny
2. Herbata jako źródło manganu
3. Herbata czarna jako źródło kofeiny
4. Herbata zielona jako źródło antyoksydantów
Indywidualne plany
dietetyczne i treningowe już od 42 zł / mies.
1. Herbata – skład chemiczny
Skład chemiczny herbaty zależy od jej rodzaju. W liściach herbacianych wyróżnia się około 300 różnych substancji. Świeże liście składają się w 25% z węglowodanów, 15% z białek i 2% z tłuszczu. Zawierają także witaminy (z grupy B, C i K) i składniki mineralne (wapń, mangan, żelazo, potas, krzem, fosfor i jod). Jednak za korzystne właściwości herbacianych naparów odpowiadają substancje takie jak polifenole, garbniki, teofilina, teobromina i kofeina. Jedna filiżanka herbaty zawiera średnio 50–100 mg związków polifenolowych.
2. Herbata jako źródło manganu
Herbata stanowi bardzo dobre źródło manganu. Pierwiastek ten jest bardzo istotny dla organizmu, gdyż bierze udział w metabolizmie węglowodanów, białek i tłuszczów oraz reakcjach obronnych organizmu. Poza tym jest niezbędny do budowy kości i wytwarzania krwinek czerwonych. Odgrywa także ważną rolę w procesach rozrodczych i funkcjonowaniu układu nerwowego. Poniższa tabela przedstawia zawartość manganu w poszczególnych rodzajach herbaty.
Średnia zawartość manganu [mg/100 g] w różnych rodzajach herbaty
| Rodzaj herbaty | Konfekcja | Średnia zawartość manganu [mg/100 g] |
| Herbata czarna | Liściasta Torebkowa
| 41,0 ± 18,0 62,2 ± 34,2 |
| Herbata zielona | Liściasta Torebkowa | 92,1 ± 37,3 98,1 ± 34,3 |
| Herbata czerwona | Liściasta Torebkowa | 74,5 ± 12,5 74,5 ± 12,5 |
Źródło: Brzezicha-Cirocka J., Grembecka M., Szefer P., Herbata jako źródło manganu w codziennej diecie człowieka, „Bromatologia i Chemia Toksykologiczna” 2016, 49(3), 234–237.
Analiza Brzezichy-Cirockiej J., Grembeckiej M. i Szefera P. wykazała, że spożycie 2–3 filiżanek herbaty dziennie stanowi cenne źródło manganu w diecie człowieka.
3. Herbata czarna jako źródło kofeiny
Spośród wszystkich herbat to właśnie herbata czarna zawiera największe ilości kofeiny. Oprócz działania pobudzającego ten alkaloid wykazuje również właściwości moczopędne. Wzmaga także wydzielanie kwasu solnego w żołądku i rozkurcza mięśnie gładkie, co może przyczyniać się do rozwoju stanów zapalnych na powierzchni błon żołądka i jelit.
4. Herbata zielona jako źródło antyoksydantów
Podczas produkcji herbaty zielonej pomija się etap fermentacji liści, dzięki czemu zawiera ona więcej witaminy C w porównaniu z pozostałymi rodzajami herbaty. Oprócz kwasu askorbinowego w jej składzie występują także inne przeciwutleniacze takie jak flawonoidy i katechiny.
Związki polifenolowe wykazują szczególnie pozytywny wpływ na zdrowie człowieka, m.in.:
– obniżają stężenie tzw. złego cholesterolu,
– wspierają redukcję tkanki tłuszczowej, przez co przyczyniają się do spadku masy ciała,
– neutralizują nadmiar wolnych rodników,
– zmniejszają ryzyko zachorowania na choroby układu krążenia oraz niektóre nowotwory.
Na zawartość antyoksydantów w zielonej herbacie wpływa sposób jej zaparzania. Aby napar obfitował w te cenne związki, susz należy zalać wodą o temperaturze 80°C i zaparzać przez 10 minut.
Określ swój cel treningowy, a my pomożemy Ci go osiągnąć.
Bibliografia
Błaszak B. et al., Wpływ sposobu przygotowania zielonej herbaty na zawartość składników aktywnych, „Inżynieria Przetwórstwa Spożywczego” 2017, 1(21), 9–12.
Bojarowicz H., Przygoda M., Kofeina. Cz. 1. Powszechność stosowania kofeiny oraz jej działania na organizm, „Problemy Higieny i Epidemiologii” 2012, 93(1), 8–13.
Brzezicha-Cirocka J., Grembecka M., Szefer P., Herbata jako źródło manganu w codziennej diecie człowieka, „Bromatologia i Chemia Toksykologiczna” 2016, 49(3), 234–237.
Ciborowska H., Rudnicka A., Dietetyka. Żywienie zdrowego i chorego człowieka, Warszawa 2010, 164.
Matysek-Nawrocka M., Cyrankiewicz P., Substancje biologicznie aktywne pozyskiwane z herbaty, kawy i kakao oraz ich zastosowanie w kosmetykach, „Postępy Fitoterapii” 2016, 17(2), 139–144.
