Kontuzja a zaburzenia równowagi mięśniowej
Prawidłowa ergonomia ruchu człowieka wymaga równowagi w długości i sile mięśniowej pomiędzy antagonistami (mięśniami przeciwstawnymi) otaczającymi dany staw. W normalnych warunkach ilość przeciwstawnych sił między antagonistami jest niezbędna do utrzymania elementów kostnych
w środku stawu podczas ruchu. Uznaje się to za prawidłową równowagę mięśniową. Z brakiem równowagi mięśniowej mamy do czynienia, gdy przeciwstawne mięśnie oddziałują w różnych kierunkach, np. z powodu zmniejszenia lub zwiększenia napięcia.
SPIS TREŚCI:
1. Zaburzenia równowagi mięśniowej – charakterystyka
2. Konsekwencje braku równowagi mięśniowej
Indywidualne plany
dietetyczne i treningowe już od 42 zł / mies.
1. Zaburzenia równowagi mięśniowej – charakterystyka
Zaburzenia równowagi mięśniowej można scharakteryzować praktycznie dla każdego obszaru. Mogą się one odnosić do przeciwległych stron (prawej
w porównaniu z lewą) lub do przodu i do tyłu (agonisty w stosunku do jego antagonisty).
W dysfunkcjach związanych z brakiem balansu mięśniowego bierze się najczęściej pod uwagę różnicę w długości mięśni i ich siłę. W większości zespoły bólowe układu mięśniowo-szkieletowego są spowodowane przez dysproporcje wydolności agonistów w stosunku do antagonistów lub nierównowagi mięśni otaczających staw.
2. Konsekwencje braku równowagi mięśniowej
Organizm zawsze podąża drogą najmniejszego oporu i jeśli mięsień jest zbyt mocno napięty lub wywiera znacznie większy nacisk na staw niż jego antagonista, to elementy wchodzące w skład tego połączenia stawowego mają tendencję do przemieszczania się w tym kierunku, a ograniczenie ruchowe zachodzi w kierunku przeciwnym.
Poniżej przykład mięśnia czworogłowego i mięśni kulszowo-goleniowych, które oddziałują na staw kolanowy poprzez wykonywanie przeciwnych ruchów kolana. W przypadku braku równowagi pomiędzy nimi może dochodzić do wywierania zbyt dużego nacisku na staw. Mocno przykurczony mięsień kulszowo-goleniowy będzie uniemożliwiał prawidłowy ślizg stawowy, co prawdopodobnie doprowadzi do nadmiernego nacisku na rzepkę przez mięsień czworogłowy.
Istnieją dwie poznane do tej pory przyczyny zaburzenia równowagi mięśniowej. Pierwsza jest związana z zaburzeniami biomechanicznymi. Powtarzanie ruchów w jednym kierunku lub długotrwałe przyjmowanie statycznej pozycji mogą powodować zaburzenia równowagi mięśniowej. Biomechaniczne przyczyny tych zaburzeń mięśniowych zostały spopularyzowane przez Kendall i Sahrmann.
Drugą przyczyną jest brak równowagi nerwowo-mięśniowej, którą tłumaczy się poprzez predyspozycje niektórych grup mięśniowych do większej podatności na wzrost napięcia lub osłabienie. Koncepcja ta została spopularyzowana przez Jandę i opiera się na wzorcach ruchowych, które rozwijają się u każdego człowieka od urodzenia. Twierdzi się, że grupa mięśni tonicznych jest bardziej podatna na wzrost napięcia, natomiast grupa mięśni fazowych jest bardziej podatna na utratę siły.
