Reaktywne zapalenie stawów
Choroby narządu ruchu to grupa schorzeń, która obejmuje zarówno problemy natury mechanicznej, jak i te, które powstają na drodze innych procesów. Jednym z nich jest reaktywne zapalenie stawów. Choć nazwa schorzenia może wskazywać, że jest to problem osób starszych, coraz częściej jest wykrywana u osób młodych. Z dalszej części tekstu dowiecie się, jak rozpoznać tę chorobę oraz jak sobie z nią radzić.
SPIS TREŚCI:
1. Czym jest reaktywne zapalenie stawów?
2. Objawy
3. Leczenie
Określ swój cel treningowy, a my pomożemy Ci go osiągnąć.
1. Czym jest reaktywne zapalenie stawów?
Terminem reaktywne zapalenie stawów określa się jedną z chorób narządu ruchu, która zaliczana jest do spondyloartropatii – patologii o podłożu reumatycznym. Podobnie jak ŁZS (łuszczycowe zapalenie stawów), ZZSK (zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa) czy choroba Whipple’a reaktywne zapalenie stawów jest schorzeniem polegającym na występowaniu stanu zapalnego w obrębie połączeń stawowych, któremu towarzyszą objawy zapalenia kręgosłupa. Choroba ta niejednokrotnie jest spotykana pod nazwami takimi jak zespół Fiessingera i Leroya, zespół Reitera czy poinfekcyjne zapalenie stawów.
Choć przyczyna reaktywnego zapalenia stawów nie jest dokładnie poznana, istnieją przypuszczenia co do domniemanego modelu powstawania tej choroby. Najczęściej wspomina się tutaj o powikłaniach po przebytej infekcji w obrębie układów moczowo-płciowego, oddechowego lub pokarmowego. Inna teoria wiąże się z obecnością antygenu HLA B27, który zwiększa ryzyko rozwoju chorób o podłożu autoimmunologicznym. Przyjmuje się, że u osób posiadających wspomniany antygen występuje 50-krotnie większe ryzyko zachorowania na zespół Reitera niż u pozostałych. Niektórzy naukowcy podają, że istotny wpływ na rozwój poinfekcyjnego zapalenia stawów mają też wiek (choroba zwykle rozwija się między 20. a 40. rokiem życia) oraz płeć (mężczyźni chorują przeszło 15 razy częściej niż kobiety).
2. Objawy
Obraz kliniczny pacjenta chorującego na reaktywne zapalenie stawów charakteryzuje się kilkoma grupami objawów. Pierwszą z nich stanowią tak zwane symptomy stałe, które występują w każdej postaci tego schorzenia. Do niej zaliczamy liczne stany zapalne rozwijające się w różnych częściach naszego ciała:
– symetryczne jednostawowe bądź asymetryczne kilkustawowe – stany zapalne pojawiają się najczęściej w dystalnych częściach kończyn (dłonie
i stopy) i towarzyszą im silne dolegliwości bólowe oraz opuchlizna;
– przyczepy ścięgniste – ten rodzaj stanów zapalnych najczęściej dotyczy ścięgna Achillesa oraz stawu łokciowego;
– kręgosłup – zazwyczaj rozwija się w dolnej części pleców, co objawia się sztywnością, bólem krzyża oraz pośladków.
U osób, u których stwierdzono obecność opisywanego już antygenu HLA B27, często występuje stan zapalny w obrębie narządu wzroku. Patologiczny proces rozwija się zwykle w obrębie spojówki oka, ale może też dotyczyć rogówki lub tęczówki. Typowymi objawami zajęcia narządu wzroku są niekontrolowane łzawienie, przekrwienie oraz obrzęk.
Niejednokrotnie zespół Fiessingera i Leroya może powodować zmiany zapalne w układzie moczowo-płciowym. W przypadku kobiet najczęściej mowa o stanie zapalnym szyjki macicy i pochwy, podczas gdy mężczyźni borykają się z tym problemem w obrębie jąder, najądrzy, gruczołu krokowego lub pęcherzyków nasiennych. Objawy wskazujące na zajęcie przewodu moczowo-płciowego to ból oraz pieczenie podczas oddawania moczu, któremu towarzyszy wyciek biało-żółtej i mętnej wydzieliny.
Reaktywne zapalenie stawów może też doprowadzić do rozwoju szeregu innych problemów, które nie są bezpośrednio związane z narządem ruchu. Mowa tu między innymi o biegunkach czy bólu brzucha, patologiach w obrębie układu krążenia, co skutkuje zapaleniem mięśnia sercowego, a także zmianach w obrębie błon śluzowych i skóry. Te ostatnie zwykle skutkują rozwojem nadżerek w obrębie jamy ustnej, a także powstawaniem wykwitów na powierzchni stóp lub zmianami troficznymi paznokci. Oprócz tego reaktywne zapalenie stawów zwykle powoduje gorączkę i ogólne osłabienie organizmu.
3. Leczenie
Podstawowym warunkiem udanej terapii reaktywnego zapalenia stawów jest przede wszystkim znaczne ograniczenie aktywności ruchowej. W jej miejscu należy włączyć fizjoterapię bazującą na technikach relaksacyjnych oraz usprawniającej fizykoterapii. Minimalizacja ruchomości dotyczy w głównej mierze stawów, które zostały objęte procesem chorobowym.
Oczywiście nie sposób zapomnieć o farmakoterapii, która w przypadku poinfekcyjnego zapalenia stawów opiera się na stosowaniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych oraz glikokortykosteroidów. Niejednokrotnie
w przypadku czynnego zakażenia bądź poważniejszych infekcji zaleca się wprowadzenie antybiotyku.
