Kinesiotaping – podstawowa terapia w sporcie
Kinesiotaping to metoda terapeutyczna, która w ciągu kilku lat stała się jednym z głównych elementów leczenia narządu ruchu. Terapia polegająca na wykorzystaniu sztywnych bądź elastycznych taśm znajduje coraz więcej zwolenników, nie tylko wśród zwykłych osób, ale i gwiazd ze świata sportu. W niniejszym artykule przedstawimy, czym jest kinesiotaping, kiedy należy z niego skorzystać oraz jakie efekty może wywołać w naszym organizmie.
SPIS TREŚCI:
Określ swój cel treningowy, a my pomożemy Ci go osiągnąć.
Kinesiotaping to jedna z metod terapeutycznych wykorzystywana
w dziedzinach fizjoterapii i rehabilitacji ruchowej, której początki sięgają lat 80. Kinesiotaping bardzo często określa się mianem dynamicznego plastrowania, oklejania czy po prostu tapingu. Każda z tych nazw odnosi się do tej samej techniki, która została spopularyzowana przez takie osoby ze świata nauk medycznych jak Jenny McConnell czy Kenzo Kase. Obaj panowie są uważani za pierwszych promotorów tego sposobu rehabilitacji. To właśnie oni rozpoczęli badania i udowodnili zastosowanie sztywnych i elastycznych plastrów w celu poprawy ogólnego procesu rekonwalescencji chorej części ciała. Początkowo traktowana jako innowacja, bardzo szybko na stałe znalazła się w programach usprawniania w dziedzinie sportu i traumatologii. Z biegiem czasu kinesiotaping znalazł też zastosowanie w innych gałęziach medycyny, jak neurologia, onkologia czy pediatria.
Podstawowym założeniem metody kinesiotapingu jest współdziałanie powierzchni skóry oraz układu nerwowego. Receptory nerwowe znajdujące się w naszej skórze przekazują informacje o zmianie swoich właściwości poprzez wysłanie informacji nerwowej do ośrodka nerwowego. Efektem tego może być między innymi wydzielanie potu przy zbyt wysokich temperaturach bądź bladnięcie skóry w przypadku zimna, co jest efektem spowolnionego krążenia. Twórcy metody założyli, że odpowiednie pobudzenie skóry w obszarze objętym procesem patologicznym doprowadzi do nasilenia procesów naprawczych na różnych poziomach naszej fizjologii.
Mechanizm działania kinesiotapingu opiera się przede wszystkim na stymulacji sensorycznej, która powstaje poprzez drażnienie receptorów mechanicznych skóry i wzmaga w organizmie rozpoczęcie procesów kompensacyjnych. Mózg natomiast po otrzymaniu odpowiedniego zadania przesyła z powrotem informację nerwową do efektora, którym jest konkretna struktura narządu ruchu. W zależności od rodzaju struktury uzyskany efekt jest zupełnie inny. Głównym adresatem terapii opartej na dynamicznym plastrowaniu jest przede wszystkim układ mięśniowy, ale coraz częściej wykorzystuje się go także w przypadku leczenia obrzęków limfatycznych, powięzi czy uszkodzeń torebek stawowych bądź elementów kostnych.
Działanie kinesiotapingu jest również uwarunkowane sposobem aplikacji.
W zależności od rodzaju wybranej metody oklejania patologicznego obszaru będziemy mogli oddziaływać na proces chorobowy w zupełnie inny sposób. To właśnie idealny dowód na uniwersalne zastosowanie tapingu rehabilitacyjnego.
Do głównych efektów uzyskiwanych poprzez terapię z wykorzystaniem kinesiotapingu zalicza się:
– zmniejszenie dolegliwości bólowych;
– zwiększenie bądź odzyskanie pełnego i bezbolesnego zakresu ruchu;
– normalizację zaburzonego napięcia mięśniowego;
– aktywację wyłączonych struktur mięśniowych i przywrócenie im prawidłowej funkcji;
– stymulacja czucia skórnego;
– wzrost przepływu krwi, a co za tym idzie – zmniejszenie obrzęków i redukcję stanu zapalnego;
– korekcję zaburzonego ułożenia powierzchni stawowych oraz ustawienia poszczególnych elementów ciała;
– poprawę funkcjonalności struktur mięśniowo-powięziowych;
– wzrost mikrokrążenia tkankowego oraz poprawę odżywiania skóry;
– zwiększenie stabilności i wytrzymałości uszkodzonego połączenia stawowego.
W systematyce wyróżniamy dwa kryteria podziału aplikacji. Pierwszym
z nich jest rodzaj taśmy, który warunkuje zastosowanie oraz efekty. Taping sztywny charakteryzuje się podobną strukturą jak ludzka skóra, ale brakiem rozciągliwości i znikomą elastycznością. Ten model taśm wykorzystywany jest przede wszystkim w przypadku świeżych urazów sportowych, kiedy stan zapalny i ból są na tyle duże, że powodują całkowite zniesienie zakresu ruchu oraz zaburzenie funkcjonalności. Ich celem jest przede wszystkim odciążenie uszkodzonego odcinka ciała oraz stabilizacja zaburzonej struktury. Zupełnie inne właściwości wykazuje taping dynamiczny, którego charakterystyczną cechą jest duża elastyczność oraz modulowana rozciągliwość. To właśnie ten rodzaj kinesiotapingu najczęściej możemy zauważyć na ciałach sportowców. Wykorzystywany jest w większości dyscyplin sportowych oraz w jednostkach chorobowych, gdyż
w zależności od dobranego napięcia taśmy uzyskujemy całkowicie odmienne efekty.
Drugim kryterium podziału są sposoby naklejania taśmy. W zależności od miejsca, na którym toczy się proces chorobowy, terapeuta jest zmuszony zastosować odpowiednie ułożenie taśm, aby maksymalnie oddziaływać na patologiczne miejsce. Na przykład ułożenie taśm w kształt litery X wykorzystuje się przede wszystkim w terapii mięśni oddziałujących na dwa połączenia stawowe (np. mięsień dwugłowy ramienia – biceps brachii).
Z drugiej strony, bardzo często jest wykorzystywany w leczeniu zespołów bólowych kręgosłupa do korekcji zaburzonego ustawienia kręgów. Z kolei aplikacja Y pozwala na otoczenie całego brzuśca mięśniowego, co jest bardzo pomocne w przypadku rehabilitacji dużych grup mięśniowych. Natomiast w terapii obrzęków najczęściej stosowana jest „ośmiorniczka”, czyli metoda wykorzystująca wiele drobnych taśm, które globalnie oddziałują na toczący się proces zapalny.
Sposoby aplikacji kinesiotapingu
Źródło: luksmasaz.pl (22.05.2017).
Ze względu na szerokie spektrum działania kinesiotapingu medycyna postanowiła wykorzystać tę metodę terapeutyczną w sposób maksymalny. Początkowo plastrowanie dynamiczne było wykorzystywane w traumatologii i rehabilitacji sportowej ze względu na bardzo dobre wyniki w procesie przywracania utraconych funkcji, redukcji stanu zapalnego i szybszego powrotu zawodników do formy. Oprócz tego kinesiotaping umożliwiał pacjentom wykonywanie treningów w warunkach zbliżonych do prawidłowych. To niezwykle ważne, gdyż zawodnicy mają nadal możliwość przygotowywania się, pracowania nad swoją formę oraz udoskonalania umiejętności bez ryzyka pogorszenia swojego stanu.
Obecnie kinesiotaping wykorzystywany jest także w innych dziedzinach medycyny. Dużym powodzeniem cieszy się gimnastyka korekcyjna, w której taśmy tapingowe służą przede wszystkim do korekcji asymetrii i nieprawidłowego ustawienia struktur stawowych. Co więcej, to także bardzo dobry sposób na detonizację nadmiernie napiętych mięśni. Właściwość ta znalazła też zastosowanie w neurologii – pacjenci niejednokrotnie zostają poddani dynamicznemu plastrowaniu w celu złagodzenia objawów bezwzględnej spastyki mięśniowej. Z kolei działania mobilizujące i poprawiające pracę mięśniową służą jako dodatkowe wsparcie w procesie odnowy funkcji u osób po niedowładach bądź porażeniach.
Osoby chorujące na stwardnienie rozsiane czy po przebytym udarze bardzo często wskazują na pomoc ze strony taśm w procesie odzyskiwania utraconych możliwości ruchowych. Mowa tu nie tylko o dorosłych pacjentach, gdyż rehabilitacja coraz częściej wykorzystuje kinesiotaping w terapii u najmłodszych pacjentów. Przeciwbólowy charakter został doceniony między innymi w ginekologii. W obecnych czasach ciężarne kobiety wykorzystują analgetyczne działanie taśm w celu niwelowania zespołów bólowych w obrębie odcinka lędźwiowego, co wynika z naturalnego obciążenia kręgosłupa. Nie sposób też zapomnieć
o onkologii, pacjenci z obrzękami limfatycznymi po amputacjach kończyn czy leczeniu środkami steroidowymi stosują aplikacje tapingowe.
