Kciuk narciarza
Kolejnym „sportowym schorzeniem” jest kciuk narciarza. Jeśli zajrzycie do artykułu – przekonacie się, że nie tylko osoby aktywne fizycznie są narażone na ten zespół pourazowy. Jesteście zainteresowani? Sprawdźcie i przeczytajcie dalszą część tekstu.
SPIS TREŚCI:
Określ swój cel treningowy, a my pomożemy Ci go osiągnąć.
Kciuk narciarza jest zespołem objawów powstających w wyniku urazu prowadzącego do zerwania ścięgna stawu międzypaliczkowego dalszego. Choroba ta występuje głównie u osób narażonych na kontuzje w obrębie ręki (np. bramkarze, narciarze czy rugbyści), a także mniej aktywnych fizycznie osób. W tym przypadku kciuk narciarza powstaje na skutek długotrwałego i systematycznego obciążania stawów palców. Choroba ta bardzo często jest określana mianem kciuka leśniczego bądź palca bramkarskiego.
Symptomy tego modelu patologii kciuka są zazwyczaj stałe i niezmienne bez względu na etiologię powstałego schorzenia. Uszkodzenie ścięgna skutkuje w początkowym okresie widocznym obrzękiem i wybroczyną, które otaczają miejsce objęte procesem patologicznym. Kolejnym objawem jest między innymi spadek siły chwytu chorej kończyny, co skutkuje dużymi problemami z utrzymaniem cięższych i większych przedmiotów.
Innymi oznakami obecności kciuka narciarza są: występowanie dolegliwości bólowych po łokciowej stronie stawu śródręczno-paliczkowego, wyczuwalna w dotyku głowa kości śródręcza oraz patologiczne odchylenie odłokciowe kciuka w pozycji pełnego zgięcia.
Leczenie zespołu kciuka narciarza jest w większości przypadków podyktowane stopniem zaawansowania choroby. W przypadku świeżego
i nagłego urazu postępowanie terapeutyczne powinno rozpocząć się od silnego kompresu połączonego z lodem. Działanie to ma na celu zamknięcie naczyń krwionośnych i zapobiegnięcie rozwinięciu się stanu zapalnego, który mógłby skutkować obrzękiem.
Następnie należy monitorować swój stan i jeżeli dolegliwości nie miną
w przeciągu kilku dni, to należy skontaktować się z lekarzem w celu dokładniejszej diagnostyki. Najlepszym wyborem będzie badanie metodą RTG, które w przejrzysty sposób pokaże stan obolałego miejsca. Idealnym dopełnieniem diagnostyki będzie USG i badanie manualne określające kondycję aparatu więzadłowego. Średni czas trwania stopniowo zmniejszającego się zespołu objawów kciuka narciarza na skutek urazu
z ewentualnym skręceniem wynosi od 4 do 6 tygodni. W tym czasie można zastosować fizjoterapię jako środek do zmniejszenia tego okresu.
Drugi model leczenia polega na operacji chirurgicznej i jest metodą stosowaną przede wszystkim w sytuacji, gdy powyższe leczenie zachowawcze nie przynosi rezultatów po okresie 3 tygodni. Innymi wskazaniami do interwencji specjalisty są bardziej zaawansowane zmiany w samym obrazie choroby. Przykładem może być rotacja odłamu kostnego, uszkodzenie typu Stenera, czyli przemieszczenie kikuta więzadła, bądź zaburzenie kompatybilności ze strony powierzchni stawowych względem siebie. Zabieg polega na ponownym przytwierdzeniu więzadła bądź na zszyciu rozerwanych kikutów w przypadku uszkodzenia części środkowej tej struktury.
