Mocznikowy cykl Krebsa jest jednym z podstawowych procesów fizjologicznych naszego organizmu. Dzięki niemu w naszym organizmie dochodzi do produkcji mocznika, którego celem jest normalizacja poziomu amoniaku we krwi. Schemat ten nazywa się również cyklem ornitynowym ze względu na jeden z głównych czynników regulujących – ornitynę.

W poniższym tekście przedstawiam, czym jest ta substancja oraz jakie korzyści dostarcza naszemu organizmowi.


SPIS TREŚCI:
1. Ornityna – działanie
2. Dawkowanie ornityny
3. Skutki uboczne
4. Opinie


1. Ornityna – działanie
Ornityna zaliczana jest do grona endogennych aminokwasów, czyli związków syntezowanych wewnątrz naszego organizmu. Związek ten nie jest zaliczany do grupy 20 fundamentalnych aminokwasów tworzących białka. Jej głównym działaniem jest udział w cyklu mocznikowym, procesie odpowiedzialnym za usuwanie nadmiernej ilości amoniaku.

Prekursorem tytułowej substancji jest arginina, której właściwości już wcześniej zostały przeze mnie opisane. Proces ten zachodzi w wątrobie

 

1 / 4
A jaki Ty masz cel? Nie trać czasu i zacznij już dziś! Skorzystaj z profesjonalnej opieki.
Określ swój cel treningowy, a my pomożemy Ci go osiągnąć.

i jego początek stanowi wyeliminowanie azotu, co prowadzi do powstania glutaminianu. Związek ten następnie zostaje przekształcony do jonów amo-nowych, które na skutek połączenia z asparaginianem tworzą kompleks na-zywany argininobursztynianem. To właśnie ten konglomerat łącząc się z cy-truliną skutkuje utworzeniem argininy, która pod wpływem różnych enzymów dostarcza mocznik i ornitynę.

Ornityna wraz ze wspomnianymi związkami (tj. argininą i l-cytruliną) biorą udział w cyklu mocznikowym. Przede wszystkim wykorzystywana jest do syntezy mocznika, gdzie odpowiada za aktywację karbamilo-transferazyornitynowej oraz syntetazy karbamilofosforanowej – podsta-wowych substratów do produkcji karbamidu. Inną ważną substancją w tym procesie jest glutamina, której produkcja zachodzi w komórkach wątroby. Ta substancja stanowi podstawowy aktywator całego cyklu mocznikowego Krebsa.

Efektem zwiększenia ilości mocznika jest obniżenie poziomu toksycznego amoniaku. Zbyt duża ilość tej substancji jest obserwowana w przypadku zaburzeń wątrobowych i nadmiernego wysiłku układu sercowo-naczyniowego. Okazuje się więc, że ornityna jest substancją zabezpieczającą wątrobę przed szkodliwą działalnością amoniaku.


Co więcej, znajduje zastosowanie w przypadku licznych stanów patologicznych tego narządu takich jak marskość, stłuszczenie, stany zapalne, a nawet encefalopatia. Bardzo często znajduje też zastosowanie w śpiączkach i stanach przedśpiączkowych.


Istnieją też przypuszczenia, jakoby połączenie ornityny z jej prekursorem (argininą) wpływało na budowę beztłuszczowej masy mięśniowej oraz progresję siły u zawodników ciężarowych. Teza ta jednak nie jest do końca potwierdzona ze względu na brak dostatecznej ilości empirycznych dowodów. Być może jest to związane z obniżeniem poziomu wspominanego już amoniaku w surowicy krwi, co prowadzi do poprawy wydajności organizmu.

Do innych korzystnych działalności ornityny zalicza się możliwość przekształcenia do proliny. Związek tej jest niezbędny do produkcji kolagenu. Innym często wymienianym zastosowaniem jest skrócenie czasu leczenia oparzeń i gojenia ran.

Na obecnym rynku suplementacyjnym ornityna występuje w postaci:
– monopreparatów;
– suplementów posiadających asparaginian ornityny;
– leków wspomagających funkcjonowanie wątroby;
– odżywek przedtreningowych (gdzie pozwala na zwiększenie wykorzystania argininy w syntezie tlenku azotu).

2. Dawkowanie ornityny
Informacje na temat dawkowania ornityny są rozbieżne. Szacowana dawka ornityny w postaci chlorowodorku powinna wynosić od 2 do 6 gramów preparatu dziennie. Inne źródła donoszą, że zwyczajowa suplementacja powinna wynosić od 200 do 1500 mg w ciągu doby. W przypadku wspominanych stanów letargicznych należy podawać porcję 40 g w ciągu dnia.

Przeglądając liczne fora dyskusyjne dotyczące suplementacji sportowej, można natrafić na pewien interesujący fakt. Dzienna dawka ornityny w ilości od 4 do 5 g może być skutecznie wykorzystywana przez organizm do zwiększenia wydzielania hormonu wzrostu. W porównaniu do innych aminokwasów stymulujących ten proces (tj. tyrozyny i tryptofanu), ornityna jest związkiem biernym, nieryzwalizującym z innymi substancjami.


Z powodzeniem może być przyjmowana z powyższymi odczynnikami. Aby osiągnąć pożądany efekt należy dostarczać jej organizmowi na czczo lub 30 do 60 minut przed planowanym wysiłkiem fizycznym. Co więcej, warto pa-miętać o tym, że przed suplementacją ornityną należy zrobić minimum 2 godziny przerwy od posiłku zawierającym znaczne ilości białka.
Ornityna wykazuje bardzo dobre powinowactwo z takimi substancjami jak arginina, cytrulina, glutamina czy lizyna.

3. Skutki uboczne
Ornityna jest przeciwwskazana dla osób z ciężką niewydolnością nerek, zaburzeniami metabolitycznymi oraz nietolerancją fruktozy w przypadku, gdy występuje pod postacią granulatu. Do najczęstszych objawów niewłaściwej suplementacji ornityny, wynikającej ze stosowania zbyt dużych dawek, są biegunki, bóle żołądka, nudności, wymioty i wzdęcia. Preparat niekiedy może prowadzić do występowania dolegliwości bólowych kończyn oraz reakcji alergicznych.

4. Opinie
Oprócz wspomnianej hepoprotekcyjnej roli ornityny, istnieją badania dowodzące oddziaływania tego związku na sprawność układu nerwowego. Pierwsze doświadczenie zostało przeprowadzone na myszach, u których odnotowano większe opanowanie w momencie konfrontacji z niekomfortową sytuacją. Ze względu na brak rzetelnego materiału badawczego testy nie były nagłaśniane.

Z biegiem czasu rozpoczęto badania na ludziach. Do przedsięwzięcia zaangażowano 24 mężczyzn w przedziale wiekowym od 30. do 60. roku życia. Uczestnicy zostali podzieleni na dwie grupy – kontrolną (przyjmującą placebo) i badawczą (stosującą przed snem 400 mg czystej ornityny). Wszyscy badani zostali dobrani na podstawie konkretnych objawów: nadmiernego uczucia zmęczenia oraz problemów ze snem, które wynikały

z nadmiaru stresu.

Wyniki eksperymentu dowodzą korzystnej roli ornityny w przypadku problemów z zasypianiem. Grupa przyjmująca testowany preparat szybciej zasypiała, sen był dłuższy, a sami uczestniczy wykazywali mniejsze zmęczenie i drażliwość. Przyczyną takich rezultatów było obniżenie poziomu kortyzolu, który jest hormonem stresowym. Fabryka Siły Sklep