Uszkodzenia łąkotki
Łąkotki pełnią ważną funkcję w stawie kolanowym, polegającą na absorpcji nacisku w stawie kolanowym i zmniejszaniu tarcia powierzchni stawowych kości piszczelowej i udowej. Łąkotka jest tworem zbudowanym z tkanki chrzęstnej w kształcie półksiężyca. Ze względów anatomicznych urazy tych struktur są bardzo popularne w sporcie – łąkotka przyśrodkowa jest mniej więcej pięć razy bardziej narażona na urazy w porównaniu z łąkotką boczną.
SPIS TREŚCI:
2. Najważniejsze objawy urazu łąkotki
Określ swój cel treningowy, a my pomożemy Ci go osiągnąć.
Należy zaznaczyć, że uraz ten często występuje równocześnie z uszkodzeniem ACL. Częściej dochodzi do tego urazu pod wpływem działania dużej siły, ale wtedy, kiedy łąkotka była już wcześniej narażona na powtarzające się mikrourazy (doprowadza to zazwyczaj do pęknięcia podłużnego w płaszczyźnie poziomej).
Dalsze postępowanie w przypadku uszkodzenia łąkotki głównie będzie zależało od umiejscowienia uszkodzenia – czy zajmuje ono część unaczynioną, czy nie.
2. Najważniejsze objawy urazu łąkotki
Częstymi objawami tego typu urazów (oczywiście oprócz bólu) jest „strzelanie” w kolanie czy brak możliwości zgięcia w kolanie. W wywiadzie stwierdza się najczęściej uraz rotacyjny w lekkim zgięciu kolana. Bardzo często dochodzi do zablokowania stawu kolanowego w zgięciu, a wyprost jest możliwy po ewentualnej manipulacji.
Charakterystyczne jest również ograniczenie wyprostu i sprężynujące czucie końcowe (w końcowym zakresie ruchu czujemy miękki, sprężynujący opór). Dodatkowo mogą również pojawić się opuchlizna i brak możliwości przeniesienia ciężaru ciała na kończynę dotkniętą urazem.
Bezpośrednio po urazie stosujemy zasadę P.R.I.C.E. Możemy zastosować leki przeciwzapalne (np. w postaci maści).
Opieka pourazowa obejmuje techniki manualne (np. masaż poprzeczny), trening propriocepcji, ćwiczenia siłowe oraz stretching. W ciągu pierwszych
4 tygodni od urazu zaleca się ograniczenie obciążania kolana i ograniczenie zginania go do 60 stopni, by zapewnić ochronę uszkodzonej struktury.
Ruchy kolana w zakresie poniżej 60 stopni mają niewielki wpływ
na przemieszczanie się łąkotek, natomiast zginanie pod kątem ponad
60 stopni prowadzi do translokacji łąkotek ku tyłowi. Taki układ może powodować szkodliwe obciążenie dla gojącej się łąkotki.
W niektórych skrajnych przypadkach konieczne jest zupełne usunięcie łąkotki. Mówimy wtedy o meniscektomii. W tym przypadku rehabilitacja może być znacznie bardziej zdecydowana, gdyż nie mamy obaw o uszkodzenie łąkotki.
Główne cele rehabilitacji po meniscektomii to wczesne opanowanie bólu
i obrzęku, natychmiastowe obciążanie operowanej kończyny, uzyskanie
i utrzymanie pełnego zakresu ruchu oraz przywrócenie siły mięśnia czworogłowego.
Łąkotki są niezmiernie ważne dla zachowania dobrego stanu i funkcjonowania kolana. Połowa siły uciskowej działającej na kolano
w pełnym wyproście jest przenoszona przez łąkotki. Gdy zegniemy kolano do 90 stopni, wartość ta zwiększa się do 85%. Według niektórych doniesień, usunięcie łąkotek redukuje o 20% zdolność pochłaniania sił działających na kolano.