Cukier, który odchudza – poznaj inulinę!
Nie od dziś wiadomo, że termin „biała śmierć” odnosi się do popularnego białego cukru, czyli sacharozy. Wiadomo też, że istnieje wiele zdrowych zamienników, np. słodziki, ksylitol, karob czy stewia. W tym artykule przedstawiono kolejny z nich. Oto inulina – roślinny cukier, którego stosowanie przynosi mnóstwo korzyści!
SPIS TREŚCI:
3. Działanie oraz zastosowanie
Indywidualne plany
dietetyczne i treningowe już od 42 zł / mies.
Inulina należy do polisacharydów. Związek ten złożony jest z ponad 30 cząsteczek monocukrów, które są ze sobą połączone za pomocą trwałych wiązań glikozydowych. Cukry proste tworzące inulinę to jedne z najpopularniejszych sacharydów w naszej diecie, czyli fruktoza i glukoza. Inulina występuje w postaci białego proszku, który nie tylko charakteryzuje się niezwykle delikatnym smakiem, ale dodatkowo swoją strukturą przypomina skrobię, przez co bardzo często można ją spotkać pod nazwą skrobia georginiowa. Warto dodać, że ten rodzaj cukru jest bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie.
Inulina jest polisacharydem pochodzenia roślinnego. Największa ilość tego złożonego cukru, która wynosi ok. 40%, jest odnotowywana w bulwach cykorii, karczocha, łopianu, mniszka lekarskiego oraz słonecznika bulwiastego, zwanego potocznie topinamburem. Inulina występuje też w bananach, cebuli, czosnku, porach czy szparagach.
Wartość energetyczna inuliny jest dosyć niska i wynosi 150 kcal w 100 g. Inulina jest prawie 10-krotnie mniej słodka niż w zwykła sacharoza, dlatego nie może być stosowana w gastronomii jako zamiennik cukru. Ma właściwości zagęszczające, dzięki czemu można ją z powodzeniem stosować zamiast tłuszczu w niektórych produktach spożywczych. Przykładami mogą być wszelkiego rodzaju słodkie kremy czy śmietanki.
Dzięki tym właściwościom inulina może być dobrym zamiennikiem tłuszczów, co będzie odpowiednie dla osób borykających się z nadprogramowymi kilogramami czy stosujących diety odchudzające. Prawie 1 g cukru inulinowego pozwala na zastąpienie 4 g tłuszczu! Dodatkowo niska kaloryczność pozwala włączyć inulinę do jadłospisu jako jeden z podstawowych składników deserów, co ułatwi utrzymanie założeń diety podczas redukcji tkanki tłuszczowej. Co więcej, inulina może być stosowana przez osoby mające problemy z układem krążenia, które bardzo często stosują diety ubogie w cukry i tłuszcze.
Inulina posiada jeszcze jedną niezwykłą właściwość w kontekście odchudzania. Przede wszystkim jest polisacharydem, który nie ulega procesowi trawienia w naszym organizmie. Jej cząsteczki są w całości transportowane do jelita grubego, gdzie ulegają fermentacji, co jest korzystne dla naszej mikroflory bakteryjnej. Inulina to jeden ze związków zaliczanych do probiotyków. Oznacza to, że jej systematyczne stosowanie prowadzi do intensyfikacji pracy jelit, łatwiejszego wypróżniania, ograniczenia wzdęć oraz zaparć, poprawy pH przewodu pokarmowego, a także zmniejszenia ryzyka rozwoju chorób układu trawiennego, jak owrzodzenia, polipy, stany zapalne czy nowotwory.
W kontekście chorób układu sercowo-naczyniowego należy dodać, że inulina stanowi jeden ze sposobów na regulację poziomu cholesterolu we krwi. Przeprowadzone badania wskazują, że spożywanie inuliny związane jest ze spadkiem stężenia cholesterolu LDL oraz trójglicerydów, których podwyższone stężenie skutkuje większym prawdopodobieństwem wystąpienia chorób układu sercowo-naczyniowego. Oprócz tego inulina jest cenna dla osób chorujących na cukrzycę. Przede wszystkim ogranicza i spowalnia tempo wchłaniania cukru z pożywienia, co stanowi skuteczny sposób na obniżenie indeksu glikemicznego.
Warto też wspomnieć, że inulina powinna znajdować się w diecie osób
z grupy podwyższonego ryzyka zachorowania na osteoporozę – kobiet
w okresie menopauzalnym, osób z wrodzonym ograniczeniem wapnia
w organizmie czy osób starszych, u których procesy kościogubne są wyraźnie nasilone. Systematyczna podaż inuliny ma bardzo dobry wpływ na wzrost stężenia cynku, magnezu, wapnia oraz żelaza. W wyniku fermentacji inuliny powstają krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe, które powodują obniżenie pH w środowisku okrężnicy. Pozwala to na znaczną poprawę rozpuszczalności i wchłaniania składników mineralnych. Można więc śmiało przyjąć, że inulina jest polisacharydem determinującym biodostępność mikroskładników w naszej diecie.
Określ swój cel treningowy, a my pomożemy Ci go osiągnąć.
Bibliografia
Kubik C. et al., Polifruktany i fruktooligosacharydy (FOS) – występowanie, otrzymywanie i zastosowanie, „Biotechnologia” 2006, 73(2), 103–116.
Dybkowska E., Zalewska E., Właściwości funkcjonalne i technologiczne inuliny i fruktooligosacharydów, „Postępy Techniki Przetwórstwa Spożywczego” 2015, 1, 82–85.
Cieślik E., Gębusia A., Żywność funkcjonalna z dodatkiem fruktanów, „Żywność. Nauka. Technologia. Jakość” 2011, 2(75), 27–37.
Aslan M. et al., Hypoglycemic activity and antioxidant potential of some medicinal plants traditionally used in Turkey for diabetes, „Journal of Ethnopharmacology” 2010, 128(2), 384–389.
Kulczyński B., Gramza-Michałowska A., Właściwości prozdrowotne fruktanów typu inuliny, „Medycyna Rodzinna” 2016, 19(2), 86–90.
